Παιδικά τραύματα

Κανείς:

Απολύτως κανείς:

Εγώ: Όλα ξεκίνησαν στο νηπιαγωγείο, όταν η δασκάλα μου, η κυρία Ερασμία, με μάλωσε επειδή νόμιζε ότι είχα ξύσει τον τοίχο ενώ το είχε κάνει άλλο παιδάκι, αλλά ήμουν πολύ ντροπαλός για να μιλήσω και δεν μίλησα κι ένιωσα τρομερά αδικημένος κι ακόμα νιώθω μέσα μου την αδικία.

📃 Η πανδημία στα σόσιαλ in a nutshell

Βλαξ: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΙΟΣ!
Μα πεθαίνουν άνθρωποι καθημερινά.
Β: ΕΙΝΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ!
Πέθανε και ο συμμαθητής μας, ο Τάκης.
Β: ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΑΠΟ ΚΟΡΟΪΔΟΪΟ!

Πελατειακοί στοχασμοί

Αυτοί που δουλεύουν σε φούρνους λογικά έχουν οδηγίες να συμπεριφέρονται σε έναν πελάτη ανάλογα με το τι ψωνίζει. Π.χ. αγόρασες δύο ψωμιά, μια τυρόπιτα, ένα σάντουιτς; Σου αξίζει τότε ένα «καλήηη σας ημέρααα, σας ευχαριστούμε πολύ, γεια σας, στο καλό 😃». Πήρες όλα αυτά ΣΥΝ έναν καφέ; Παίρνεις και άγγιγμα στην πλάτη, ίσως και με λίγο τρίψιμο. Αγόρασες και μια τούρτα; Παίζει να σου δώσουν και γλωσσόφιλο, δεν ξέρω, δεν έχω φτάσει ποτέ σε αυτό το level.

Μπράβο ρε φίλε, που έφαγες απορρυπαντικό.

Από το tide pod challenge μέχρι το πιο πρόσφατο bird box challenge, φαίνεται πως ένα κομμάτι του συνολικού πληθυσμού της φουκαριάρας Γης είναι επαρκώς ηλίθιο, για να κάνει όποια άκυρη ανοησία γίνει trend. Έτσι, χωρίς λόγο. Για να αποδείξουν κάποιοι σε όλους τους υπόλοιπους κάποιους ότι είναι αρκετά βλαμμένοι για να φάνε κανέλα με το κουτάλι, να βουτήξουν σε παγωμένες λίμνες ή να βάλουν φωτιά στον εαυτό τους. 

Οι Σαγιονάρες | Μια αυγουστιάτικη ιστορία

Ήτοι: γιατί δεν πρέπει να υπάρχουν σαγιονάρες ελεύθερες (άνευ επίβλεψης) στο αυτοκίνητο;

Late night fun

Η απόλυτη βραδινή διασκέδαση είναι η μεμβράνη τροφίμων.

Είναι 1 το βράδυ, πλήττεις αφάνταστα και θέλεις να περάσεις υπέροχα, έστω και μόνος σου στο σπίτι; Ορίστε η λύση.

Οι μαλάκες γύρω μας

Μου τη δίνουν οι συνάνθρωποί μου. Όχι επειδή είναι συνάνθρωποί μου (δηλαδή δεν παίζει ρόλο το ότι είμαι αρκετά αντικοινωνικός και ότι θα προτιμούσα να περπατάω σε άδειους δρόμους και να ψωνίζω σε άδεια μαγαζιά), αλλά επειδή παραμένουν σταθερά και εις τους αιώνας των αιώνων αναίσθητοι, αδιάφοροι και αγενείς. Επειδή παραμένουν ασφυκτικά κλεισμένοι στη φούσκα της εγωκεντρικότητάς τους. 

Δεν. Είναι. Τσάκι. Τσαν.

Γεια. Με εκνευρίζουν κάποια πράγματα που μπορεί τους περισσότερους ανθρώπους γύρω μου να τους αφήνουν παντελώς αδιάφορους. Αλλά δεν με πειράζει, γιατί έχω πάντα δίκιο. 

Πες μου νεάκια

Έχω έναν γνωστό, ο οποίος κάθε φορά που βαριέται αποφασίζει ότι πρέπει με πάρει τηλέφωνο. Δεν έχω ιδέα τι κάνει όλη μέρα ή γιατί θέλει να μιλάμε ακόμα κι αν δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Γενικότερα, δεν έχω ιδέα γιατί έμπλεξα με αυτόν τον άνθρωπο και δεν έχω και ιδέα πώς θα ξεμπλέξω.

Screw you, βίδες

Θέλω να πω κάτι για τις βίδες.

Οι βίδες είναι ταξιδιάρες ψυχές. Είναι ανήσυχα όντα. Δεν βολεύονται ρε παιδί μου σε ένα σημείο. Άπαξ και τις ξεβιδώσεις και τις απελευθερώσεις από τα δεσμά τους, πάει, έφυγαν. Ακούς απλά ένα «γκλιννν», «ωπ» λες «κάπου εδώ την άκουσα», πέφτεις στα τέσσερα, κοιτάς από ‘δω, ψάχνεις από ‘κει –

αλλά τζάμπα ψάχνεις. Δεν θα τη βρεις ποτέ.